Kaskikot

Hallo allemaal,                      
 

Ik ziet hier nog steeds hoog boven Pokhara. Na een paar dagen in de wolken te hebben gezeten en na flink wat regen is het weer inmiddels opgeklaard. Nu blauwe lucht en zon, maar dat duurt hier nooit de hele dag.
Vandaag is het zaterdag en dus holiday en gisteren hadden we ook weer een extra dag holiday. De health post was niet open, ik weet eigenlijk niet eens precies wat de reden was.
De dagen ervoor hebben we ' s morgens tot 13 uur doorgebracht in de health post. Inderdaad zijn er niet heel veel patiënten, maar toch al met al aardig wat klachten voorbij horen komen. In tegenstelling tot in de health post in Cambodja laten ze hier ons de consulten doen. De nurse die aanwezig is vertaalt een beetje wat de klachten zijn en zit er verder een beetje bij van vertellen jullie maar wat we hier mee gaan doen. Heel komisch eigenlijk wel. Er hangt een lijst met medicatie die voorhanden is en daar moeten we het dan mee doen. Ook hier net als in Cambodja veel vage klachten waar eigenlijk alleen paracetamol iets tegen kan doen. Een zere knie, een zere elleboog, dat soort dingen of een verkoudheid. Op zich niet raar dat de mensen hier veel last hebben van hun ledematen en gewrichten want bijna alles is hier zware lichamelijke arbeid. Ook een heel oud mannetje van 86 (de meeste mensen hier in Nepal worden niet ouder dan 65) met een compleet versleten lichaam met allemaal klachten, heel lastig, wat moet je er hier mee? En vooral ook veel mond- en gebitsproblemen waarvoor mensen natuurlijk echt naar een tandarts moeten. En als je dan vraagt hoe vaak ze hun tanden poetsen dan is het antwoord vaak maar 1 x in de week! En hetzelfde ook met mensen met jeuk of andere huidklachten. En dat terwijl ze zich maar hooguit 1x in de week wassen. Sommigen zien er echt groezelig uit en ruiken gewoon onfris. Het is een beetje hetzelfde als in Cambodja waar de mensen kwamen met klachten van een verkoudheid en weg gingen met vitaminepillen terwijl ze geen groente en fruit eten. Ja, het is echt een heel andere cultuur dan bij ons in Nederland. En als ik de nurse dan vraag wat de reden is dat mensen hun gebit niet poetsen dan is het antwoord dat mensen denken dat het niet belangrijk is. En ook hier zou voorlichting geven waarschijnlijk net zo weinig helpen als in Cambodja. Dit is nu eenmaal hun hygienepeil en hun manier van leven en dat verander je niet zomaar. Dus, kortom, weer zeer interessant en boeiend om mee te maken. De 2 Australische meiden studeren voor arts en die hebben hele boekwerken mee. Die zitten driftig te bladeren en te overleggen om welke aandoening het kan gaan en indien nodig welk antibioticum ze mee kunnen geven. Dat is ook leuk om te zien. En verder verbazen we ons natuurlijk weer over veel dingen, wat het ook weer vermakelijk maakt. Ook hier bijvoorbeeld het consult in de ruimte die tevens de wachtruimte is, zodat iedereen zich gaat bemoeien met een hoge bloeddruk of een blauwe vinger. En ook hier willen mensen gewoon graag medicijnen meekrijgen, dus niemand gaat de deur uit zonder. Deze health post is een government health post, de medische zorg is hier gratis voor iedereen. Mensen kunnen ook naar een privé kliniek in Pokhara , daar moeten ze dan wel voor betalen. De tandarts in Pokhara wordt ook betaald door de government. 

Gisteren zijn we met z'n drieën naar Pokhara gelopen. We gingen weg in de bewolking en onderweg werd het steeds zonniger. Een mooie wandeling. Eerst naar Sarangkot over de weg, iets meer dan een uur en daarna via een dalend pad met veel 'trappen' naar Pokhara waar we uitkwamen bij de Lakeside. Vandaar naar het toeristische gedeelte gelopen. Al met al zijn we toch wel 4 uur aan de wandel geweest. De meiden wisten een leuk restaurantje in Pokhara, hetzelfde restaurantje hadden ze in Kathmandu ontdekt. Met allemaal heerlijke dingen op de kaart zoals humus, geitenkaas, pompoensoep en salade. Echt moeilijk om te kiezen! Maar goed, straks ben ik nog 3 dagen in Pokhara dus ik ga hier vast nog een keer terug! Dinsdag gaan we weer weg uit Kaskikot. Ik blijf dan nog 3 nachten in een hotel in Pokhara. Daarna vlieg ik op vrijdag met de meiden terug naar Kathmandu. Tenminste dat is het nu het plan, maar mijn plannen wijzigen hier nogal eens. Barsha, de teacher uit Pokhara stuurde me al een sms dat ze me miste en wanneer ik weer terugkwam..... nou ja, ik ga in ieder geval nog even naar Rekha en de school toe om afscheid te nemen.....

Dibi is een goede gastheer. Er wordt weer goed voor ons gezorgd. Gisteren heeft hij ook weer een taxi terug naar Kaskikot voor ons geregeld. Ook gaat hij nog met mij mee naar de immigration office om mijn visum te verlengen en hij vraagt ons regelmatig of we het nog naar ons zin hebben in Kaskikot en als we iets nodig hebben dat we het dan moeten vragen. Erg aardige vent. 

Tja en verder zit ik al aardig met m'n hoofd in Nederland. De agenda loopt al weer vol. Concertjes, Noorderzon in Groningen, afspraak bij de mondhygieniste, de kapper en zelfs al een sollicitatiegesprek in Krommenie, haha, wat een grap. Daarbij heb ik zelf helemaal niet het idee dat ik heel lang weg ben geweest. Nu ik weer zo bezig ben met Nederland voelt het alsof ik er nog maar net weg ben. Dus ik hoop alles ook weer een beetje 'normaal' op te kunnen pakken, en vooral de relaxmodus een beetje vast te kunnen houden, maar dat moet natuurlijk nog maar blijken. Best kans dat alles pas een beetje gaat bezinken als ik terug ben. Zoals ik al eens eerder zei: als je hier bent ga je ook dingen heel normaal vinden die dat natuurlijk niet zijn. Ik moet er nog achter komenof ik nog weet hoe een wasmachine en een stofzuiger werken :)

Ik wandel straks even naar de wifi en ga kijken of er daadwerkelijk een beetje wifi is, want dat is daar zeker geen garantie. En als de stroom uitvalt, wat regelmatig gebeurt dan is er sowieso geen wifi. Ach ja, wat zijn wij in Nederland dan toch verwend. Als bij mij in Amsterdam de stroom een uurtje uitvalt om wat voor reden dan ook dan krijg ik een tegemoetkoming overgemaakt door Liander, de netbeheerder van de stroom voor het ongemak! Tja, als ik dit schrijf dan lijkt Nederland wel weer heel ver weg, wie verzint zoiets, haha.  

Liefs en knuffels