Muizen en tuktuk ambulance

Hallo allemaal,  

Vorig weekend dacht ik, ik zal volgende week eens over het (nacht)leven in Siem Reap schrijven, zoadat jullie ook een beeld krijgen van Siem Reap. Vooral omdat ik dacht, er zal aankomende week toch niet weer zo veel gebeuren in het dorp. Maar ik stel Siem Reap toch nog maar even uit, want er is toch weer van alles gebeurd. 

Maandagmiddag zijn Sjax en ik naar de moeder geweest om hangmatten te brengen. In Siem Reap hadden we 3 hangmatten gekocht (ook weer van het sponsorgeld, dank jullie wel). De familie was er erg blij mee. Ze werden meteen onder het huis gehangen. Met de moeder gaat het echt goed! Ze is steeds als ik kom met iets bezig rond het huis. Ze is bananenboompjes aan het verplaatsen, even als het citroengras. En ze had nog een plant, waarvan, als ik haar gebarentaal goed begrepen heb, de wortels worden gegeten. De oudste dochter hielp haar mee. Echt leuk om te zien dat ze haar leven weer een beetje op poten aan het zetten is. Ze werkt ook weer af en toe in de rijstvelden, dus ze verdient ook weer wat geld. Afgelopen week nog groente, fruit en eieren gebracht. Dat zal ik deze week ook nog gaan doen. Het huis is nog steeds niet af. De vloer moet nog worden vastgelegd en de zijkanten worden nog dicht gemaakt. Dat gaat volgens Chheng deze week gebeuren. In ieder geval nu steeds lachende gezichten en blije mensen als ik er kom, wat een verschil met 4 weken gelden!             

Dinsdag en woensdag hebben we de schilderlklus afgemaakt. In zoverre, de verf opgemaakt. Lang niet alles is nu geschilderd, maar het vooraanzicht en de wacht/ spreekruimte zijn zeker opgeknapt. Tussen het schilderen door nog een bevalling bijgewoond. Erg leuk om te zien hoe professioneel Moeserai dat doet. Ploin, de schoonmaakster assisteerde bij de bevalling. Dat was dan op z'n minst wel weer opvallend. Baby prima in orde, moeder nog even gehecht en de volgende ochtend is de moeder met kind door een buurman opgehaald met de brommer. De vader van de baby zat in Siem Reap, dus hij kon er niet bij zijn.  

En we hebben sinds woensdag een kat in het huis! Aanleiding hiervan is de enorme hoeveelheid muizen die door en boven m'n kamer rennen! Vorige week is de muizenplaag al begonnen. Toen hingen er wat etenswaren in een plastic zak in de kamer. En dat bleef maar ritselen! Zat er dus een muis in de plastic zak. ik krijg er echt de kriebels van. Zak met muis en  al uit het 'raam' gegooid. Het meest verschrikkelijke vind ik dat het 'plafond' van mijn kamer bestaat uit een rieten mat, die in de hoek helemaal los zit en naar benden hangt. Ik had ter illustratie nog een foto willen maken, maar niet meer aan gedacht. Dus, als ik wakker ben, hoor ik die muizen boven m'n hoofd rennen en soms komt er dan 1 naar benden die vervolgens door m'n kamer gaat rennen. Jullie zullen begrijpen:  ik lig met angst en beven op mijn stretcher onder de klamboe. Laum had de muizen natuurlijk ook gehoord. Daarbij zijn het natuurlijk ook nog eens hele vieze beesten (en  dat in al niet optimale hygiënische omstandigheden) Ik heb  Laum gevraagd wat we er aan konden doen. Laum stelde voor een kat aan te schaffen! Gelukkig! Dus nu hebben een ieniemienie katje in huis, ook grijs, net als de muizen en nauwelijks groter dan de muizen. Leuk hoor! En nu maar hopen dat de muizen heel snel afdruipen. Met Sjax wel weer gelachen dat we daar tussen de muizen,de kakkerlakken en de kalkoenkak zitten en dat we daar ook nog voor moeten betalen!  

De medische kliniek heeft een tuktukambulance. Deze is ook ooit aangeschaft door CDO. De tuktukambulance stond echter al maanden met lekke banden en de moter die er voor zit werkte niet meer. Sjax heeft aangeboden de reparatie te betalen. Dus op een dag werd de tuktukambulance opgehaald door een monteur. Voor 75 dollar was de tuktuk weer rijklaar. Sjax had zich er op verheugd te rijden met de tuktukambulance als hij klaar was. Dus die wilde eerst rijden voordat hij de rekening ging betalen. Djemraan reed mee. Alles werkte. Afgelopen donderdag hadden we weer een vaciinatieronde in een dorp. Sjax had voorgesteld er met de tuktukambulance heen te gaan. Dus Sjax, Djemraan en ik in de tuktukambulance naar het dorp. Dat was bijna een uur rijden. De weg er naar toe zit vol kuilen. Djemraan heeft de heenweg voor zijn rekening genomen, hij reed wat wilder dan Sjax. In het dorp aangekomen geen dorpeling te vinden. Djemraan gebeld waar iedereen was ,wij nog een uur gewacht. Waarschijnlijk zaten de dorpelingen allemaal op het rijstveld, want het bleek ook nog een holiday te zijn. Dus nog 10 kindertjes wat vitamine A gegeven en toen zijn we weer gegaan. Sjax reed terug. Om te rijden op de weg met de kuilen is wel wat ervaring nodig. Sjax probeerde behendig alle kuilen te vermijden. Hij vroeg nog aan Djemraan of hij het goed deed. Oké zei Djemraan. Niet lang daarna week Sjax uit naar links voor een kuil, de tuktukambulance begon te hellen naar links en vervolgens klapte de hele tuktukambulance om naar links en belandde op de zij in een lager gelegen stuk grond. Even lagen we de klap te verwerken, toen uit de achterkant geklommen. Ik stond te trillen op m'n benen met zere pols en zere schouder . Djemraan handelde gelukkig heel adequaat. Hij haalde Sjax onder de moter vandaan. Gelukkig waren we ongedeerd op een paar schrammen en wondjes na. Er kwamen meteen een paar dorpelingen aan lopen. Zij hebben geholpen het ding weer rechtop te krijgen en Djemraan heeft hem uiteindelijk weer op de weg weten te krijgen. Sjax voelde zich enorm schuldig, maar was reuzeblij dat het zo goed was afgelopen. In de kliniek de wondjes nog verbonden. We zaten er alledrie nog beduusd bij. De tuktuk is lichtelijk ontwricht en zal weer naar de monteur moeten. 'S MIddags hebben we er met Djemraan gelukkig vreselijk om kunnen lachen, vooral dat Sjax vlak daarvoor had gevraagd: doe ik het goed? Ik zit hier nu nog met flinke blauwe plekken op arm en been en billen, die ik overigens pas gisteren ontdekte. 

Nou ja en zo beleef je  weer wat in een weekje op het dorp. Vrijdag hadden we in de kliniek de afscheidslunch voor Sjax. Somali had lekker gekookt. Het afscheid viel Sjax zwaar, wat mij natuurlijk ook weer emotioneerde. Daarna kwam nog het afscheid van Laum en de jongens. Toch heel gek als je na 4 weken en een mooie ervaring afscheid moet nemen van iedereen en van het dorp. Ik ga nog maar niet te veel aan mijn afscheid denken.......

Vrijdagavond hebben Sjax en ik nog samen gedineerd. Sjax had italiaanse pasta uitgezocht. Dus ik zat aan de spaghetti met blauwe kaassaus, mjammie. Daarna nog een cocktailtje en toen moesten we elkaar echt gedag zeggen. Aankomende maandag ga ik alleen naar het dorp en donderdag weer terug naar Siem Reap. Daar neem ik donderdagavond de nachtbus naar Phnom penh om uiteindelijk op 24 december aan te komen in Kep, een kustplaats. Heel gek dat het dan dus ook al kerst is. Dan zeker even video whats appen met de familie. Het volgende verhaaltje zal dus vanuit Kep komen als alles volgens plan verloopt. 

Jullie veel succes met alle kerstvoorbereidingen in de donkere dagen voor kerst. Dikke kussen!