Een blij gezin :)

Hallo allemaal,

Tjee, ik zit echt te denken, hoe kan ik alles opschrijven wat er de afgelopen week is gebeurd. Haast niet mogelijk en ik moet zeggen de afgelopen maandag lijkt al weer zo ver weg!                    

Vanmorgen heb ik de yoga bij het resort moeten skippen. En ik had zo'n zin om daar bij het zwembad te liggen. Maar ik was helemaal niet lekker toen ik wakker werd. Jullie kennen dat misschien, dat het lijkt alsof je avondmaaltijd nog tegen je huig aan staat. En daarbij de darmen van slag. Maar goed, ik had wel wat voor de yoga over. Dus ik gedoucht en daarna op de fiets voor een fles water en daarna richting het resort. Na de fles water kwam ik er al achter dat ik totaal geen energie had en dat ik toch echt even naar m'n lichaam moest luisteren. Vervolgens weer tot half 12 geslapen en bij het zwembad van het hotel gaan liggen. En nu net een pompoensoepje besteld in mijn restauarantje, ik moet toch wat eten...... Ach ja, af en toe probeer je het tempo van Nederland aan te houden, omdat je in Siem Reap ook weer van alles en nog wat wilt doen en dat is in deze temperaturen toch niet altijd handig.

En ja, dan de afgelopen week op het dorp: het begon maandag met het kopen van de verf voor de kliniek. Onderweg naar Chhuck. Chheng was ook naar de verfwinkel toegekomen. Dus alles bij elkaar gezocht en toen dachten wij echt dat Chheng de verf ging betalen uit een onderhoudspotje van de kliniek ofzo. Dat bleek echter niet zo te zijn, er was geen geld. Het ging om een bedrag van 47 dollar en voor mij hield het toch echt op. Je kunt hier oneindig Sinterklaas spelen. Wel balen natuurlijk, want Sjax en ik hadden echt zin om te gaan schilderen. Uiteindelijk heeft Sjax de rekening betaald. En gingen we weer verder met de tuktuk richting het dorp. Die middag meteen begonnen met het verwijderen van alle posters van de muren. Wat een vieze troep zeg. Achter de posters zaten allemaal zwarte plakkers. Die moesten er eerst nog af. Heel klusje nog. Maar toch een heel eind opgeschoten. En echt eer van je werk. Sjax zet gewoon alle mannen die in de kliniek langskomen aan het werk, dus de dorpelingen hebben aardig mee geklust. Ook kwam er een een flesje benzine brengen voor de plakkers. Ook de staf van de kliniek hielp mee met schilderen. Dus al met al was het weer een leuk feestje. 

Woensdag werd de pomp bij de familie geslagen! Dus vanaf woensdag hebben we niet meer geschilderd en zijn we alleen maar bij de familie geweest om te kijken hoe er daar werd gewerkt. Het schilderwerk moeten we aankomende week weer oppakken. Donderdag is er een start gemaakt met de bouw van het huis. Zo boeiend om te zien hoe  dat in dit land in z'n werk gaat. De Cambodjanen kunnen echt hard werken onder hoge temperaturen. Ze werken op slippers en dragen geen handschoenen. Het bouwen van het huis is voornamelijk handwerk. Er was 1 zaag met een motor en verder alleen maar handzagen , bijlen en hamers. Voor de pomp was wel een machine waar de pijpen mee in de grond werden geslagen. Maar verder gaat ook alles handmatig. Echt fantastisch om dit mee te maken! De moeder heeft de dag van de bouw uitgezocht aan de hand van cijfers, (volgens het boeddhistische geloof)  omdat het anders ongeluk brengt. Buurvrouwen kwamen helpen met het klaarmaken van de maaltijden voor de werklui en een buurvrouw was een blad aan het maken waar van alles op werd geofferd om de boze geesten te verjagen. De werklui drinken tijdens het werk en de maaltijd rijstwijn. Dit is best een sterk goedje, wat het nog knapper maakt dat het huis waterpas staat. (En dat zonder waterpas overigens) Al met al een heel spektakel. Donderdagmiddag kon de pomp in gebruik worden genomen. Wat waren de kinderen er blij mee! Ze gingen zich meteen wassen en ook de kleintjes werden mee genomen. Hulp bij het wassen is nu niet meer nodig omdat de pomp nu bij het huis staat en de moeder niet met alle kinderen hoeft te slepen naar de pomp van de buren. Het huis was nog niet helemaal klaar toen wij vrijdag weg gingen. We hebben hier in Siem Reap nog 3 hangmatten gekocht die onder het huis kunnen worden gehangen om het geheel een beetje af te maken. We zijn erg benieuwd hoe het er morgen uit ziet! Voorlopig nog wel groente en fruit brengen, maar in overleg met Chheng alleen nog om de dag. Op de foto's is  het resultaat te zien en ook nog een video. Ik meld dit maar even omdat ik hoorde van iemand dat die er pas na week 4 achter kwam dat er ook foto's op de blog staan......        

En o ja, Anja kon het niet opbrengen haar tijd vol te maken. Zij was al vanaf dag 1 gefrustreerd over van alles en nog wat. Ze dacht dat ze daar de wereld kon verbeteren, maar dat is een niet haalbaar doel. Zij irriteerde zich aan van alles en iedereen en viel regelmatig uit naar mensen (Sinoon, Laum, Djemraan enzo) Haar wel duidelijk gemaakt dat het in deze cultuur echt notdone is om boos te worden. Ik heb het vermoeden dat zij zich uiteindelijk ook (natuurlijk) aan Sjax mij ging ergeren. Dus vervolgens nam ze haar besluit om eerder te stoppen. Tja.... zoals ik al eerder schreef, het is echt de kunst om vooral niets te verwachten en je niet te laten frustreren door dingen die anders gaan. Het Is echt raadzaam om alles te nemen hoe het komt, of hoe het niet komt en vooral te genieten van alle kleine succesjes en van de altijd lachende kinderen en de vriendelijke mensen. Daar kun je een hele dag op teren. Ook in de kliniek gaat alles natuurlijk anders dan bij ons of hoe wij het ooit geleerd hebben. Van de  week werd er een zwangerschapstest gedaan en de mevrouw in kwestie moest dus in een potje plassen. Vervolgens stond dit potje open en bloot met een stickje er in op het bureau waar Djemraan met een andere patiënt met een consult bezig was. De mevrouw zat in dezelfde ruimte te wachten op de uitslag en kreeg ten overstaan van iedereen te horen dat ze zwanger was. Dat soort dingen. Ik heb echt niet de illusie dat zij dit anders willen doen en voel ook geen enkele behoefte om ze duidelijk te maken hoe we dat in Nederland doen.  Ik persoonlijk vind het leuker om een leuke tijd te hebben met de staf. 

Van de week ook nog even bij de school van Sinoon lang geweest. Ze was er! Volgens de teacher is ze  inderdaad iedere dag geweest. Ze zag er blij uit en ook de teacher was dat. Dus iedere week maar even naar haar zwaaien. Ook begreep ik van Rita dat ik verantwoordelijk ben voor haar incomateriaal, dus zaak om dat een beetje in de gaten te houden, want anders kan ze niet naar school.    

Kortom, een enerverende week met genoeg brok in de keel momenten zal ik maar zeggen. Het is zeer ontroerend te zien dat mensen  gelukkig nog wel geholpen kunnen worden. Rita had via het schoolhoofd al een nieuw probleemgezin doorgekregen. Dus even met Chheng checken of ik daar nog iets kan betekenen.  Eind december komt er een nieuwe vrijwilliger voor 4 weken. Ik ben dan net 2 weken weg (nog meer vakantie vieren) wat wel jammer is. Hij blijft tot eind januari en volgens Rita komen er daarna ook weer 2 geneeskundestudenten. Dus gelukkig zit ik de komende maanden niet alleen.                                                                                                                              

Oké mensen, de soep is geloof ik goed gevallen. Volgende week weer een nieuw verhaaltje.  Dikke knuffels!