Siem Reap

Hoi, hoi,

M'n laatste blog vanuit Cambodja! Heel raar. Nog 4 dagen om aan het idee te wennen. Van alles wat ik hier gedaan heb de afgelopen  6 maanden gaat het nu allemaal de laatste keer worden. Ik ben gisteren nog vanuit het hostel verplaatst naar m'n vertrouwde hotel. De eigenaar maakte een mooi prijsje. En het is nu laagseizoen, dus veel gasten heeft hij niet. Vanmorgen baantjes getrokken in te zwembad. Dat is ook zo'n beetje de enige beweging die hier nog heb. Wel heerlijk hoor, vanuit je bed het zwembad in. Ik ben m'n kleding nog even aan het wassen en een visumformulier voor Nepal ingevuld. Gisteren ging ik pinnen. Had in ieder geval 100 dollar nodig voor het visum voor 3 maanden voor Nepal. Dit moet ter plekke op de luchthaven betaald worden en nog wat dollars voor hier en nog dollars voor achter de hand in Nepal. Maar de ATM gaf aan dat ik geen geld kon pinnen. Ik dacht misschien verkeerde pincode ingetoetst, maar helaas, weer geen geld. Andere ATM geprobeerd, ook geen geld en dezelfde melding. Lichte paniek! Ik had wel al bedacht dat als het pinnen echt niet meer zou lukken dat ik dan geld kon overmaken naar Rodieke, Remco of Floris (de Nederlanders die ik hier sinds vorige week iedere dag zie) en dat zij dan voor mij konden pinnen. Zonder geld kom ik Nepal niet binnen! Eerst maar es op de ING app gekeken of ik een probleem kon ontdekken. En gelukkig kwam ik er achter dat mijn pinpas niet meer op 'wereld'  stond. Ik had van de week nog gekeken hoe lang de pas nog op 'wereld' stond en dat hoefde ik nog niet te verlengen. Kennelijk is de pas op dat moment op 'europa' gegaan, zonder dat ik het gezien heb. De aanvraag is inmiddels gehonoreerd (duurt 24 uur) en ik ga zo weer een poging doen om te pinnen. O, o, de angst van iedere reiziger dat je aan de andere kant van de wereld zit en niet meer kunt pinnen. Ik was overigens erg blij dat ik niet pas donderdag ging pinnen.......

Ik ga straks nog voor een fullbody massage en woensdag bij de kapper afgesproken. En verder spreek ik iedere dag af met Rodieke, Remco en Floris. Nou ja, eigenlijk spreken we niet af, we komen elkaar tegen bij mijn biercafeetje, Beatnik, waar ik hun dus ook de eerste keer tegen kwam. Nu is het ook hun stamcafé geworden. Ik zit daar dus al een tijdje op het terras. Toen ik nog alleen de weekenden in Siem Reap ging er zeker ieder weekend wel heen. Ze draaien er leuke muziek, de bediening is leuk en de biertjes zijn 50 cent. 
Wat dus ook al die tijd al aan de orde is bij Beatnik is dat er ook altijd Cambodjaanse vrouwen/ meisjes zitten. Zij zitten daar om een Westerse man op te pikken. En dat gebeurt op heel veel plekken in Siem Reap en in Cambodja. Het sextoerisme is hier niet in de omvang zoals die bijvoorbeeld in Thailand is, maar hij is er wel degelijk. Westerse mannen voelen zich er door aangetrokken, en gedreven door de corruptie (wat kan mij gebeuren?) en Cambodjaanse vrouwen lenen zich er voor vanwege de enorme armoede die hier heerst. Velen weten niet waar de meisjes vandaan komen en wat er achter de glimlach schuilt. Vrijwillige prostitutie bestaat in Cambodja niet. Het is zelfs zo dat arme ouders een van de dochters aanwijzen om als prostituee aan het werk te gaan om geld te verdienen voor de familie. Wat nog veel erger is dat dit ook gebeurt met kinderen. De kinderprostitutie schijnt hier ook volop aanwezig te zijn. Ouders geven hun kind mee aan een westerse man in ruil voor geld. Schrijnend! Vorige week is er een nederlandse dominee opgepakt hier in Siem Reap die zich vergrepen had aan jongetjes en fotoshoots van ze heeft gemaakt, misschien hebben jullie dat gelezen. Gelukkig komt dat hier ook breeduit in de krant te staan, dus ik hoop dat dat andere westerse mannen afschrikt. Probleem is alleen dat dit dan weer verschuift naar andere corrupte, arme Aziatische landen. 
Nu zaten er bij Beatnik ook altijd een tafeltje Westerse socalled expat mannen. Ik heb nooit contact met ze gezocht en zij niet met mij trouwens, omdat ik ook wel weet dat zij zich ook inlaten met de onderdrukte, uitgebuite Cambodjaanse vrouwen. Rodieke, Remco en Floris kregen dus wel contact met dit groepje. Dus zo kwam ik ook af en toe bij ze aan tafel te zitten. Ze komen uit de United States en Engeland. En inderdaad, de een na de ander gaat er op een goed moment met zo'n Cambodjaanse vrouw vandoor. Zo wordt deze ellende dus in stand gehouden. Verder hebben ze hier zoals ze zelf zeggen ' business', jaja. Een van de mannen vertelde tegen mij dat hij nu een jaar in Cambodja woont en hiervoor 5 jaar in Thailand had gewoond. Toen ik hem vroeg wat hij een fijner land vond om te wonen zei hij: Thailand, want daar is de sexindustrie much more attractive, waarbij ik nog wat gedetailleerde verhalen kreeg over het sextoerisme in Thailand. Erg zulke mensen! Daarbij is het hartstikke illegaal. Ik probeer ze nog steeds een beetje te mijden, het zullen mijn vrienden niet worden.
Verder lopen er heel veel kinderen rond die aan het bedelen zijn. Ook zij worden door hun ouders (vaak met een alcohol of drugsverslaving) de straat op gezet en zij moeten aan het einde van de dag het geld afgeven aan hun ouders. Schrijnende toestanden. Helaas zijn er nog steeds heel veel toeristen die zich niet inlezen voordat ze naar zo'n land gaan en deze kinderen ook nog geld geven. Beter geld te doneren bij een organisatie die iets voor de straatkinderen kan betekenen en zorgen dat ze naar school gaan. De expat mannen sturen de kinderen ook steeds weg: go away! Ik geef ze altijd maar even een knuffel (de kinderen dus) wat ze best fijn vinden. Zij kunnen er ook niets aan doen.......
Bij de Angkor tempels zijn heel veel kinderen die souveniertjes verkopen. Ik zie ook veel toeristen spullen kopen van die kinderen. Maar die kinderen moeten natuurlijk op school zittten. Dus is het niet handig de kinderverkoop in stand te houden. Hier in Siem Reap zijn zelfs weeshuizen waar kinderen zitten die geen wees zijn. (Overigens gebeurt dat over de hele wereld) Zij worden door organisaties bij hun ouders vandaan gehaald, tegen betaling van een som geld. De organisaties roepen reizigers op om tegen betaling vrijwilligerswerk te komen doen. Dit wordt ' voluntourism' genoemd. De vrijwilligers gaan dan 2 weken voor deze 'weeskinderen' zorgen. Dit staat leuk op hun CV. Dat deze kinderen om deze redenen bij hun ouders weg gehaald worden, dat weten de meesten misschien niet eens. Maar het is wel schrijnend dat dit door slecht geïnformeerde reizigers in stand wordt gehouden......
Tja, helaas heeft dit mooie land ook een donkere schaduwzijde. 

Vrijdagochtend vertrek ik naar het vliegveld. Ik vlieg via Kuala Lumpur. 's Avonds kom ik aan in Kathmandu. Wat er daarna allemaal gaat gebeuren laat ik jullie in het volgende blog weten! Tot dan weer!!

Dikke kussen vanuit Siem Reap