Aankomst in Salleri

                                       
Hi lieve bloglezers,

Ik ben inmiddels in Salleri. Het is hier prachtig! Ik zit bij een gastgezin met uitzicht op de bergen. Alles is groen en het gastgezin ligt op een hele rustige plek. Heel stil, alleen af en toe wat vogeltjes. Om er te komen was een hele klim, maar dan heb je ook wat. Het gezin bestaat uit Nouri en zijn vrouw. Nouri is een broer van Gelu, die medewerker is bij VSN. Zij hebben een kleinzoon bij zich wonen van 4, zijn moeder is naar Dubai vertrokken om geld te verdienen. Dit doen heel veel Nepalezen bij gebrek aan banen in Nepal. En verder woont Binita bij het gezin. Zij is 13 jaar oud en opgevangen door VSN. Haar moeder overleed toen zij 4 jaar oud was. Haar vader hertrouwde en haar stiefmoeder sloeg haar, waardoor zij niet bij haar vader kon blijven wonen. Ook haar vader zorgde volgens Nouri voor problemen. De familie heeft rond het huis een enorme groentetuin waar zij hard in werken. De groenten verkopen ze zaterdag op de markt en ze eten er natuurlijk zelf van. Verder hebben ze 2 koeien, kippen, geitjes, een hond en 2 katten. Ze koken op houtsvuur. En het water komt uit de bergen. Ze zijn eigenlijk best wel zelfvoorzienend. Nouri werkt ook nog in de 'wegenbouw'. De familie woont een uur lopen van het dorp Salleri af. Ik zit nu in een restaurantje met wifi. Dit is de enige wifi in het dorp. Ik moet er 5 kwartier voor lopen. Heuvel op, heuvel af. Wat een goede training voor het luie lijf!!
Marijke en ik liggen samen op een kamer. Het toilet is buiten. Daar is ook een koude douche. Gelukkig krijg ik 's morgens een kannetje warm water zodat ik een beetje kan douchen met warm water. T is heel primitief, maar 't is een super mooie plek. We zitten op een hoogte van meer dan 2000 meter. Dit maakt dat het 's avonds behoorlijk afkoelt. Ook overdag is het kouder dan in Banepa en Kathmandu. Dus ik heb allerlei kledingstukken gedragen die ik nog niet had gebruikt. (2 vestjes, sjaal en bergschoenen). Als het 's avonds droog is kunnen we nog tot een uur of half 6 buiten zitten en dan wordt het echt te koud. Dan trekken we ons terug op onze kamer onder de plaid. 'S Nachts lig ik onder een dekbed en een plaid!! Ook hebben we al aardig wat regen gehad hier. 
We worden ook hier weer prima verzorgd door het gastgezin. Nouri pikte ons op bij de jeep. Vanaf daar moesten we een behoorlijke klim maken naar het huis. De rit met de jeep overigens was best mee gevallen. Er waren hele stukken geasfalteerde weg en ook hele stukken niet-weg, off road. En alle wegen waren bergwegen, dus haarspeldbochten, veelal zonder paaltjes of hekken naast de weg. Op de geasfalteerde stukken scheurde de chauffeur als een gek. Onderweg zijn we een paar keer gestopt. We zaten met nog 4 Nepalezen in de jeep. Ik werd in Banepa opgepikt, Marijke was in Kathmandu naar de jeep gebracht door iemand van VSN. Simon had mij met het rode busje naar de hoofdweg gebracht. Rugzak werd boven op de jeep gebonden en daar gingen we. Het was toen half 7 in de ochtend. Om 16 uur in de middag waren we in Salleri. Het was een hele stoffige rit, dat wel, wat denk ik samen met het temperatuurverschil heeft gezorgd dat ik nu snipverkouden ben. Daar stond Nouri dus. De familie kookt heerlijk voor ons. De vrouw van Nouri spreekt geen woord engels, Nouri redelijk en Binita haar engels is best goed. 

Woensdag is Nouri met ons naar het klooster gelopen waar we engelse les gaan geven aan de monniken. Wat een tocht! Het laatste stuk naar het klooster is echt klimmen en dat lukte alleen met af en toe stoppen en uithijgen. Toen we om 12 uur bij het klooster aankwamen was er geen teacher. Er werd wat heen en weer gebeld en we begrepen dat er iemand zou komen die ons kon uitleggen wat de bedoeling was. Ondertussen kregen we een kopje thee en zaten we te verkleumen in een tochtig kantoor. Eindelijk, na dik 2 uur kwam er iemand. Die ging ook in het kantoor zitten en verder gebeurde er niets. Dus wij voorzichtig vragen wat de bedoeling nu was. Deze monnik bleek echter geen woord engels te spreken. Dit bleek dus niet de teacher te zijn. Dus alles wat hij duidelijk kon maken was dat wij de volgende ochtend om 10 uur welkom waren. Dat was het, haha, daar hadden we dik 2 uur op zitten wachten. Marijke en ik moesten vreselijk lachen, maar probeerden ons een beetje in te houden om geen verlegenheid te creëren. Toen kregen we nog een hele maaltijd aangeboden, gebakken aardappelen, een ei en een appel. Toen kregen Marijke en ik een welkomssjaal van de monnik. En daarna zijn we met Nouri het hele stuk weer terug gelopen.

Donderdag zijn we op tijd vertrokken naar het klooster. We liepen met Binita en Pemba naar Salleri die daar naar school gaan. Dus we wisten zeker dat we niet konden verdwalen. Na 5 kwartier, om kwart voor tien waren Marijke en ik bij het klooster. Daar kregen we eerst een kopje thee en werd ons verteld dat de les om 11 uur zou beginnen, haha, weer anders dan gisteren. Wat bleek: we kregen eerst nog lunch. Dus daar zaten we om half 11 met een flink bord rijst en linzen, een ei erbij en een appeltje toe! Poe, en dat vlak na het pannenkoekenontbijt......
Vervolgens bleek er geen engelse teacher te zijn. Dat was niet echt een probleem, want de monniken, die variëren in de leeftijd van 8 tot 16 spreken redelijk engels. Dus we hebben ons voorgesteld en iets over Nederland verteld. Marijke had een engels kwartetspel bij zich en dat zijn we vervolgens gaan doen in 2 groepjes. Ze vonden het erg leuk en wij ook. En toen waren er zo 2 uur om en was de engelse les voorbij.

De volgende ochtend veel regen. We zagen het echt niet zitten om door de regen over de glibberpaadjes naar het klooster te lopen. Dus we zijn lekker op bed blijven zitten onder het plaidje. Ik heb de gzondheidslessen een beetje voorbereid, die we volgende week willen gaan geven. Een beetje hygiene, ziektes en voeding. Dus was evengoed nog een nuttige ochtend. Wel hopen we dat het niet iedere ochtend regent, want anders komt er van de lessen niet veel terecht. Ik ben in de middag toch nog naar het wifirestaurant gelopen voor een beetje lichaamsbeweging, Marijke bleef op bed lezen. 
Vandaag is het zaterdag en dus rustdag. De familie is vanmorgen vroeg naar de markt gegaan met de groenten. Marijke en ik zijn wat later naar de markt vertrokken. Inmiddels was de familie al bijna door de groenten heen toe wij aankwamen, bijna alle aardappelen, kool, bloemkool en broccoli verkocht. Leuk hoor, zo'n markt in Nepal. Daarna zijn we doorgelopen naar het wifirestaurant en daar zit ik nu te typen. Ik heb de foto's net al geüpload, dat heeft 2 en half uur geduurd...... ik hoop dat te uploaden van het blog zo iets sneller gaat......
Nu zitten we hier al 3 uur op een houten bankje. Dus ik ga afsluiten, dan kunnen we weer 5 kwartier terug naar huis lopen. Goh, wat een conditie zal ik krijgen!!

In Banepa heb ik me zondag en maandag nog bezig gehouden met het engels en de kleine kindjes. Was erg leuk! Deepa heeft me de laatste 2 avonden laten kiezen wat ik wilde eten voor diner. Ze vond het echt niet leuk dat ik al weg ging. De ene avond is het dahl tippi geworden en de laatste avond had Simon besloten vis voor mij klaar te maken. Wat een schatten. De laatste dag nog een hele wandeling met Deepa gemaakt door Banepa en voor de laatste keer gevoetbald met de kinderen. De volgende ochtend keken de kinderen erg beteuterd dat ik weg ging. Ze hechten zich toch kennelijk wel snel aan vrijwilligers (die daar overigens niet heel vaak komen), dus dat vond ik dan ook best wel weer lastig. Twee weken is dan ook eigenlijk te kort om even in het leven van die kinderen te verschijnen, maar dat kwam ook door de wijziging in het programma. Ik heb zeker goede herinnneringen aan Banepa!

Bij jullie gelukkig inmiddels mooi weer! Ik hoop dat jullie er van kunnen genieten. Hemelvaart en pinkster gaan hier volledig aan mij voorbij.  Voor jullie alvast hele fijne pinksterdagen!

Knuffels, xxxxxxx