Afscheid

O, o mensen, ik moet zeggen, ik weet nog niet helemaal goed hoe dit voelt. Er moet denk ik nog heel wat bezinken. Het is heel raar dat het dorp nu achter me ligt, na alles wat ik er beleefd heb. Ik merkte afgelopen week wel dat het makkelijker voelde dan 2 weken geleden. Toen zag ik zo op tegen het afscheid nemen. Vrijdag was het meer zo van het is goed zo. Dus kennelijk leef je ook daar weer naar toe. Donderdag al gaven Laom en ik elkaar een hele lange dikke knuffel en toen schoot ik toch wel vol hoor. Maar ook dat was goed, maakte dat de emotie vrijdag iets minder was toen ik haar echt voorgoed gedag moest zeggen. Rita heb ik ook de hele week al gedag gezegd en geknuffeld en ook Ratany en Krain gaven me een knuffel. Best bijzonder. En nu merk ik toch wel dat het me toch best nog emotioneert. En het is goed dat dat er is denk ik. Het is meer de intense dankbaarheid dat ik dit heb mogen mee maken. Alle mooie ervaringen, nieuwe herinneringen. De indruk die hun manier van leven achterlaat: dat ze zo gelukkig zijn met het weinige dat ze hebben en dat ze eigenlijk leven van de liefdevolle aandacht naar elkaar toe. Altijd lachend en nooit klagend. Dat maakt het zo mooi en waardevol en wat kunnen wij daar nog een hoop van leren. Ze zitten voor altijd in mijn hart deze lieve en dappere mensen!

Donderdagavond hadden we een afscheidsetentje met de familie en een aantal buurmannen. De familie maakte die avond ook eend voor de mannen. Ik denk dat dit met de bouw van het huis te maken had. Het was dus een dubbel feestje. En ook weer een nieuwe experience: het slachten van 2 eenden. Daarbij wordt eerst in de hals van de eend gesneden en laten ze het bloed er ter plekke uit lopen. Dit wordt opgevangen in een schaaltje en wordt daarna overgegegoten in een plastic flesje. De eend kwaakt nog vrolijk verder als het bloed uit zijn lijf aan het lopen is. Dan wordt zijn nek een beetje omgedraaid en wordt hij op de grond gegooid en daar ligt hij dan nog te stuiptrekken en te creperen. Dat vind ik vreselijk om te zien, maak dat beest dan meteen goed dood! Gelukkig duurde dat niet heel lang. Vervolgens worden de veren geplukt, wordt hij in heet water gehangen en gaan de overige veertjes er nog af. Een hele berg veren in de tuin. Nou ja en dan moet het beest natuurlijk nog opengesneden worden en worden de ingewanden verwijderd en wordt alles met bot en al in kleine stukjes gesneden. Het beest heeft een prima leven gehad daar, dus het is natuurlijk ook prima als ze zo'n beest opeten. Daar kunnen we in Nederland en de rest van de wereld ook nog een voorbeeld aan nemen. En dan maken ze een heerlijke curry (in de vijzel met citroengras, knoflook, pepertjes en geelwortel.) Dat is dan wel weer jammer dat die heerlijke currypasta bij de eend gaat. En dan het volgende dat ook altijd bij de eend geserveerd wordt: rode mieren! De jongens halen de mieren met een emmer aan een lange stok uit de boom. Daar zitten dan ook allemaal kleine witte dingetjes bij, volgens Laom de eitjes en die eten ze er dan eerst tussenuit. Ja mensen, het is echt waar. Dan gaan ze in een emmer water waardoor de mieren doodgaan. En als de eend dan is gebakken gaan de mieren er overheen. T schijnt een delicatesse te zijn...... ondertussen waren Nikki, Elsa en ik de curry aan het maken en liepen de rode mieren over onze voeten en benen wat niet echt heel fijn was. Met een spuitbus werden al de rondlopende mieren gedood........ De jongens begonnen al met rijst eten voordat de curry klaar was, maar we waren ook rijkelijk laat met koken dus dat was jammer. We hadden dus nog een heleboel curry over, maar de jongens vonden het wel heel lekker. De overburen hadden we ook uitgenodigd omdat we bij hun in huis hadden geslapen. De buurvrouw was helaas met dochter naar een bruiloft, de overbuurman zat dus aan de eend. De overbuurjongens hebben nog wel mee gegeten. De mannen wilden er een biertje bij en Laom vroeg of ik daar op wilde trakteren. We zaten met z'n allen op een mat op de grond. En toen kwam de rijstwijn op de mat. En er kwam een soort versterker met muziek, dus het werd echt een feestje. Heel leuk!

De volgende dag was er trouwens rat als ontbijt. Ja, je gaat hier van het ene naar het andere culinaire hoogtepunt. De ratten worden eerst op het vuur gelegd, daarna wordt de huid er af gehaald. Het vlees wat overblijft wordt dan weer gebakken. De jongens en Ratana weten al dat ik al die beesten vreselijk vindt dus die slingeren dan expres met zo'n rat voor m'n gezicht heen en weer, wat zij natuurlijk heel grappig vinden. Dat deden ze met dat flesje eendenbloed ook en van de week ook nog met een slang die Ratany had gevangen. Vreselijk! Die slang is trouwens ook gebakken...... 

Woensdag heb ik op de medische post spaghetti gemaakt als lunch. Ook dit was erg gezellig. Er werd ook nog khmer eten bij gemaakt (ze vertrouwden misschien m'n kookkunsten niet helemaal) dus ook hier een overvloed aan eten. Naast de post zit een soort keukentje buiten. Dus daar stonden we met z'n allen te koken. De schoonmaakster maakte de rijst, Somali de fried vegetables en een vleesgerecht, Djemraan gooide een blik vis in saus in gebakken knoflook en Ratana kwam kijken hoe ik de spaghetti maakte, dan ging hij dat thuis ook doen. Het zoontje van Somali was er ook evenals de dochter van Ratana en Tiewie en de dochter van Moeserai. Dus eigenlijk was iedereen er. Vrijdagochtend nog even naar de post om echt gedag te zeggen. Dikke knuffels van iedereen en volgend jaar terug komen (maar dat zeggen ze tegen alle vrijwilligers) . Erg geslaagd.  

Gedurende de week m'n spullen uit gezocht en tasjes gemaakt voor Koan met de 7 kinderen. (Even tussendoor, het plenst hier!! Met onweer en bliksem. Dat is raar, het is allang al geen regentijd meer en ik heb hier weken geen regen gezien. Het frist wel even lekker op). Ook nog veel spulletjes voor Laom die er erg blij mee was (beddengoed, hammandioek, douchecreme, t shirt en een broek, en nog wat dingetjes.) Voor de overbuurvrouw nog een tasje met een sjaal en een broek. De rest heb ik allemaal naar Koan gebracht. Toen we bij haar waren gebaarde Koan op een gegeven moment dat ze haar tuin wilde laten zien. De zaadjes van de aubergine die we vorige week gezaaid hadden waren al opgekomen. Die vrouw is er duidelijk zo blij mee, mooi om te zien. Ook nog even bij Sinoon langs geweest om gedag te zeggen. Een flesje nagellak voor haar meegenomen en Elsa en Nikki hadden voor haar zus nog 2 shirtjes. Misschien viel dit bij Sinoon niet helemaal in goede aarde, want ze vroeg of naar de weg wilden gaan  en daar aangekomen zei ze ons gedag ' u kunt wel gaan' haha.  

Vrijdagochtend het fotoboekje aan Laom gegeven was ze zichtbaar erg blij mee was. Om 2 uur kwam Pet de tuktukdriver ons halen. Rita was bij de schoonmoeder van Laom die een stukje verderop woont. Elsa en Nikki hadden nog een kadootje voor Rita wat ze haar wilden geven. Dus met tuktuk en Laom op de brommer naar Rita. Toen Laom tegen Rita zei dat ik nog gedag kwam zeggen rende ze gillend op me af. O dat kleine mensje, wat een vreugde! En toen was het echt tijd om terug naar Siem Reap te gaan........ 

's Avonds hebben we nog afgesproken met Chheng. Hij nam ons mee naar een beergarden. Dit is een uitgaansgelegenheid voor Cambodjanen. Je kunt er eten en drinken, dansen, TV kijken en de mannen kunnen een animatiemeisje aanhang tafeltje uitnodigen of ze kunnen er mee in een private ruimte.  Ook getrouwde mannen schijnen deze beergardens veel te bezoeken om er een vrouw aan de haak te slaan voor een avondje. Jaja, ook dat is Cambodia kennelijk.... Nikki en Elsa zijn inmiddels door gereisd naar Phnom penh. 

Maandagmidag hadden we nog playday op school. Nikki had wat spelen bedacht en ook dat was weer een succes! Wat zijn de kinderen hier toch enthousiast. Ze vinden alles leuk. En als ze heel hard vallen tijdens het rennen staan ze weer op, geven geen kik en rennen weer vrolijk verder. 

En nu weer in Siem Reap. Gisteren en eergisteren nog in m'n vertrouwde hotel geslapen waar ik een eigen kamer had inmiddels. Ook daar vanmiddag gedag gezegd want de komende nachten slaap ik nog in een hostel in een dorm met 5 andere vrouwen. Es kijken of dat een beetje bevalt. Ik doe het eigenlijk alleen om de kosten een beetje te drukken. En ach, die 6 nachten zal ik het wel overleven. Zaterdag lig ik met Hanneke en Wimjan op een kamer in mijn andere (duurdere) hotel. Ik kijk erg uit naar zaterdag! 

Ik had vandaag nog kontakt met een Nederlander die in Kathmandu zit. Dit ging weer via Fanny, die ik ook al een tijd niet had gezien (ik heb toen in Krommenie mijn huis van haar gekocht op de Agavestraat voor de mensen die het nog weten) en me via facebook vertelde dat ze aankomende zomer waarschijnlijk vrijwilligerswerk gaat doen in Kathmandu met haar dochter. Ze gaat dit doen bij Mick Brocker. Hij heeft alles in Nederland opgezegd om voor 7 weeskinderen te zorgen die zonder zijn hulp op straat beland waren. Omdat hij mijn naam weer op facebook tegen kwam en zag dat ik naar Nepal ging nam hij kontakt met me op. Hij vroeg of ik VSN al had betaald. Hij had nu ook nog vrijwilligers nodig. Hij was over VSN niet heel positief, maar ik laat het maar op me af komen. Handig dat ik nu kontakt met hem heb, want dan kan ik hem ook altijd nog gaan ondersteunen. Zijn weeskinderen en zijn gastgezin zitten in dezelfde wijk als waar ik ga 'wonen' in Kathmandu, Pepsi cola heet die wijk. Hij heeft me in ieder geval uitgenodigd om samen koffie te drinken in een nieuw koffietentje in de wijk. Grappig toch weer he? En natuurlijk onwijs leuk als ik Fanny daar ook kan ontmoeten!  Maar goed, eerst nog een paar weekjes Cambodja! 

Volgende week wordt het misschien lastig om m'n blog te schrijven, omdat Wimjan en Hanneke hier dan net zijn en we natuurlijk zo veel te kletsen hebben! Misschien wordt het dan een klein blogje.... Voor nu voor jullie allemaal een dikke knuffel!! xxxxxxxxxxx