Laatste week met Tim

  hallo allemaal, 

 De oplettende lezer ziet meteen dat ik dit blog op maandag schrijf. En inderdaad, ik zit nog niet in het dorp. Ik was er het weekend niet aan toe gekomen te schrijven; eerst totaal geen puf, de dag daarna druk met appen, bellen en mailen met al die lieve mensen die mij nog niet zijn vergeten en ook appen, mailen, via messenger contact zoeken en bellen. En dat vind ik nog steeds heel fijn! Vergeef mij als ik soms niet meteen reageer op een berichtje. Zaterdagavond en zondag met Tim afgesproken. En aangezien ik nu toch alleen ben en er in het dorp niet veel te doen is (daarover later meer) dacht ik dan ga ik een dagje later naar het dorp. 

Ik heb net foto's van mijn camera op m'n iPad gezet. En als ik alle foto's van afgelopen week voorbij zie komen dan is het weer een leuke, mooie, boeiende week geweest. 

In de kliniek de afgelopen week nauwelijks tot geen patiënten. Geen bevallingen, geen wonden, geen injecties..... Meerdere keren ben ik met Tim mee geweest naar engelse      les. Erg leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen, zowel jong als wat ouder mee doen. Aan het einde van de les wordt een lied gezongen. Tim heeft met de oudere klassen steeds een liedje geoefend bv. ' because I'm happy' van Pharell Williams, best nog moeilijk. Doordat ik een paar keer met Tim ben mee geweest heb ik ook weer wat beter contact met de teachers. En dat is best handig, want zij zijn de enigen die engels spreken op het dorp (afgezien van Chheng en Laum, die overigens ook engelse les geeft).

Dinsdag met Chheng en de dorpsoudste 4 families bezocht. De dorpsoudste kent de mensen op het dorp dus heeft ons mee genomen naar families die ondersteuning nodig hebben. Het gaat voornamelijk om een nieuw huis, schoolboeken en schooluniformen Veel schrijnende verhalen weer.  Chheng en ik maken deze week samen een overzicht van de familiesamenstelling en de behoeftes. Deze kan Jan dan gebruiken om de families te ondersteunen. Woensdag maar weer eens naar de kliniek geweest. Heb daar een uur gezeten zonder dat er een patiënt kwam, werd er niet heel vrolijk van. Dus ik dacht, ik fiets naar de school vanTim, lekker fietstochtje en dan neem ik nog een stukje les mee en dan kunnen we samen naar huis fietsen. Tim bleek daar alleen voor de klas te staan. Er was nog een khmer teacher aanwezig, die sprak geen woord engels. De engelse teacher kon die ochtend geen les geven, want die moest een toer begeleiden als gids. (Iedereen kan een toer boeken bij Kiri, je krijgt dan een rondleiding door het dorp, de kliniek, de school, een tempel en een lunch en CDO begeleidt die toertjes dus) Zodoende stond Tim alleen voor de klas. Maar zoals met alles in het dorp: als er verder niemand is  die engels spreekt dan is het erg moeilijk communiceren met een klas die net zijn begonnen met 3 letter woorden met een C. Dus ook Tim was die ochtend niet echt amused. Heel begrijpelijk. Hij had eigenlijk op die 2 mensen van die toer moeten wachten en dan met de klas een liedje moeten zingen, maar had daar geen zin meer in. Dus we fietsten allebei een beetje gedesillusioneerd naar huis. Gelukkig nu je dan je teleurstellingen even bij elkaar kwijt. Vanaf dat moment heb ik besloten dat het voorlopig geen zin heeft om naar de kliniek te gaan. Ik heb via Chheng een afspraak gemaakt met Jan om met hem te bespreken dat er geen werk is in de kliniek (al die tijd al niet echt natuurlijk). De staf in de kliniek verricht prima werk, daar kan ik niets aan toevoegen. Zelf het dorp bezoeken is zonder tolk ondoenlijk. Ook voorlichting geven over wat dan ook gaat niet vanwege dezelfde reden dat de mensen geen engels spreken. Ik voelde me voor komende vrijwilligers verplicht dit met Jan te bespreken en hem ook te vragen waar hij me wil inzetten zodat ik me nuttig kan maken. Uit dat gesprek is weinig gekomen. Ik heb bij hem ook  aangegeven dat Annet,Michel, Anja en Sjax hier ook tegen aan zijn gelopen.  Dus ik heb Jan en Rita van het weekend een mail gestuurd dat ik verwacht dat ze een plan voor mij maken. De komende 5 weken zit ik ook zonder andere vrijwilligers en dan is 5 weken alleen in een hangmat liggen best wel lang. Dus daar heb ik afgelopen weekend ook wel een beetje over zitten dubben. Nog even gebeld met Sjax voor advies en geprobeerd te bedenken waar mijn behoeften liggen en wat ik nodig heb om er een voor mij zinvolle tijd van te maken. En ik besef me daarbij terdege dat ik niet van CDO afhankelijk ben. Denk nu niet dat ik hier depressief en ongelukkig zit te zijn hoor. Dingen lopen  zoals ze lopen en tot nu toe heb ik echt een geweldige tijd gehad in Chhuck en ik verheug me er nu ook weer op terug te gaan. Maar ik merk wel dat ik nu bij mezelf te rade moet gaan wat ik wil. Dus, volgend weekend het vervolg van dit verhaal........

Het goede nieuws is dat de kat in het huis van de week zijn eerste muis heeft gevangen!! Ik lag beneden in de hangmat en Krain riep me van boven en had daar de kat met de muis. In de keuken gevangen. Prachtig om te zien (van een afstand) dat het beest beneden nog tijden grommend  met die muis is bezig geweest. Gelukkig weet hij hoe hij muizen moet vangen. Tim en  ik hadden inmiddels al geconstateerd dat er sowieso minder muizen lijken te zijn. Dus ik hoop dat we het hoogtepunt (of dieptepunt) voorbij zijn.  

Vrijdag was er een meeting met de CDO adviseur met de medische staf en de engelse teachers. Daarna hadden we in ons huis een lunch. Tim en ik konden 's morgens mee helpen met het huis opruimen en groente snijden. Er was heel veel eten: veel vis, eend en veel groenten en rijst natuurlijk.  We waren met 15 mensen. Jan schoof later ook nog aan. Toen was het voor Tim tijd om afscheid te nemen na 4 weken. Hij had nog wel langer willen blijven, had ik ook wel gezellig gevonden! 

Zondag hebben TIm en ik nog gefietst richting het Tonle Sap meer. Je kunt daar ook met een tuktuk of busje heen en dan met een boot naar de floating village, maar dat schijnt zeer toeristisch te zijn en  er wordt op alle mogelijke manieren geld afgetroggeld. Dus wij dachten we gaan gewoon fietsen en zien wel of we nog drijvende huizen zien. Vlak bij het meer hebben we die inderdaad gezien, hoewel alle huizen hier op het platteland op palen staan. Voor Tim was het een desillusie want die dacht dat de huizen echt zouden drijven. Waarom noemen ze het dan floating village??? In ieder geval zijn we blij dat we zijn gaan fietsen. Prachtige fietstocht! Dat zie je niet als je in een busje zit. Al snel als je Siem Reap die kant uit fietst kom je de armoede tegen en hoe verder we fietsen hoe erger dat werd. Heel vies ook, heel veel afval langs de kant van de weg. Veel tempels en een leuke local markt tegen gekomen. Groene rijstvelden, ondanks de armoede veel zwaaiende, vrolijke kinderen. Op de heenweg hebben we meer stil gestaan voor fotootjes en tempels dan dat we hebben gefietst. Onderweg af en toe in de schaduw met een kokosnoot, want het was natuurlijk snoeiheet in die brandende zon. Onderweg nog een lekke band omdat we steeds op kleine weggetjes fietsten met kleine steentjes. Maar gelukkig een fiestenmaker langs de weg (een van de vele) en die heeft m'n band geplakt. Hij wilde er 1000 riel voor hebben, 25 cent! Toen heb ik hem het dubbele maar gegeven ook daarover  nog bezwaard voelend. Half 3 waren we weer terug in Siem Reap. Toch zo'n 22 km gefietst. 's avonds nog samen een biertje gedronken en toen echt gedag zeggen. We hebben samen een super leuke tijd gehad. Ondanks het leeftijdsverschil. Veel Cambodjanen vroegen aan mij: Is that your son? Haha, op een gegeven moment zeiden we maar van ja. 

Ik zal een hoop wel weer vergeten zijn te vertellen, maar het is al weer een heel verhaal geworden, dus ik sluit af en ga de foto's er op zetten. Bij jullie mooi winterweer heb ik begrepen en ijs in het Rembrandpark :) Veel mooie fotootjes op facebook voorbij zien komen. Geniet er van! 

Dikke knuffels, x

O ja, nog een kleine toevoeging: Voor Koan en de kinderen van de week nieuwe slippers gekocht en de toiletspullen afgegeven. Voor de sponsors: het geld is nu echt op. Allemaal nogmaals dank, naar mijn idee hebben we er echt een familie heel blij mee gemaakt! :)