Een week van bezinning

  hallo allemaal,  

Pittig weekje achter de rug. En weer heel veel gebeurd! Maar meer in het kader van bezinnen, nadenken en knopen doorhakken. Zoals ik vorige week al vertelde is er op het dorp niet  veel te doen. Het komt er eigenlijk op neer dat CDO in Nederland een beeld schetst dat niet overeenkomt met de situatie in het dorp. Er wordt verteld dat er heel veel patiënten en bevallingen zijn op de kliniek en dat de nurses ondersteuning nodig hebben n dat je ze veel kunt leren. Er zijn echter heel weinig patiënten en de nurses werken heel professioneel en hygiënisch, alsvrijwilliger kun je ze niet veel bijbrengen. Even rekening houdend met de situatie waarin zij werken met de beperkingen die ze in de kliniek hebben. CDO vertelt  in Nederland ook dat CDO veel arme families op het dorp ondersteunt en dat je pakketjes bij de families kunt brengen, iets dat mij heel leuk leek.  Er zijn geen families en ook geen pakketjes. Het project met de moeder met de 7 kinderen was natuurlijk fantastisch om te doen, maar je moet dus wel je eigen (verkregen ) geld meebrengen, want anders is er geen mogelijkheid de familie te helpen. Iedere vrijwilliger betaalt 440 euro per 4 weken aan CDO. Voor dat geld verblijf je 4x4 nachten in het vrijwilligershuis. Verder niets. CDO maakt dus geen kosten. Het zou mooi zijn als dat geld gebruikt wordt voor de pakketjes voor de arme families zodat de vrijwilligers daarmee aan de gang kunnen. Resultaat is zoals ik ook al eerder vertelde dat de vrijwilligers toch teleurgesteld naar huis gaan. CDO blijkt niet open te staan voor feedback. Annette en Michel hadden op 18 december een mail gestuurd met bovenstaande feiten en geen enkele reactie gekregen. En ook mijn aandeel in meedenken met de organisatie werd niet heel positief ontvangen. Voor de 2 geneeskundestudenten zou ik een heel programma voorbereiden met de teachers voor het geven van voorlichting tijdens of na de engelse lessen over tanden poetsen en hygiene. Leek me erg leuk om te doen, maar 9 weken alleen maar voorlichting geven over hygiene als enige taak dat vind ik toch ietste langdurig. 

Nou ja, te veel om hier het hele verhaal te schetsen. Wat rest is dat ik afgelopen week boos en verdrietig was. Graag had ik me nuttig willen maken als vrijwilliger. In Chhuck en bij CDO is dit helaas niet mogelijk. Iets dat ik vreselijk jammer vind, want inmiddels ligt mijn hart wel bij het dorp, bij de mensen die daar hulp zo hard nodig hebben , bij de vrolijke kinderen en natuurlijk bij Laom, die ontzettend lief is voor de vrijwilligers,  Rita en de jongens. Afgelopen week voelde ik dat het niet goed voor mezelf zou zijn om in het dorp te blijven om te voorkomen dat het me zou gaan frustreren. Ik kan er momenteel daar niets aan veranderen. Dus ben ik gaan bedenken hoe ik mijn tijd anders kan besteden zodat het voor mij wel waardevol en zinvol is. Ik vond een andere vrijwilligersorganisatie die werk had op Bali. Maar kwam er achter dat dat na 30 dagen weer een gedoe was met (duur) visum en ook daar moest ik natuurlijk weer geld voor vrijwilligerswerk betalen. Bali staat al heel lang op mijn lijstje, ik heb er nu de tijd voor en ik zit er redelijk dichtbij. Gisteren was ik bij de yogaclass van Dorka die ik vertelde van mijn Baliplannen. Zij was er ook geweest en na haar enthousiaste verhalen heb ik  gisteren de knoop door gehakt en vanmorgen een ticket naar Bali geboekt. Ik vertrek volgende week zondag en blijf een maand. Es kijken wat Bali mij gaat brengen. Ik heb een guesthouse geboekt in Sanur, vlakbij airport, waar ze iedere dag yoga geven op het strand en ik wil in ieder geval naar Ubud. Voor de rest zie ik het wel.  Eerst maar es de reis er naar toe zondag (heel vroeg op, in Kuala Lumpur uitchecken en weer opnieuw inchecken en dan 12 uur later op het vliegveld aankomen in Bali). Jullie weten, niet echt mijn hobby...... 6 maart kan ik dan weer met de 2 vrijwilligers naar het dorp. Ik ben dan nog 3 weken samen met hun. 

 Afgelopen zaterdag ben ik naar de kapper geweest! Jullie zullen denken is dat zo bijzonder. Nou, best wel. Van te voren in Nederland had ik me al een beetje druk gemaakt hoe dat moest met m'n haar. Ik ga nog steeds iedere 7 weken  in Zaandam naar m'n vaste kapster, omdat ik vind dat niemand anders mijn haar goed kan knippen. En als je hier dan al die khmer kapperzaakjes ziet dan loop je echt al een paar weken te denken, hoe moet dat met dat haar? En met die warmte is het ook niet lekker als er een dikke bos haar in je nek hangt. Uiteindelijk heb ik op facebook in de groep ' Nederlanders in Cambodja' en in de groep ' Backpackers in Azie' de vraag uit gezet of iemand een betrouwbare kapsalon wist in Siem Reap. En zo ben ik dus aan het adresje van een salon gekomen waar een franse kapster knipt. En ze heeft het helemaal naar m'n zin gedaan! Heel blij mee. Ik kan eind april nog een keer bij haar langs voordat ik naar Nepal vertrek. Betaalde wel het bedrag van $25, niet echt heel goedkoop dus, maar zeker het geld waard. 

In Siem Reap is het overigens nog drukker geworden dan het al was. Dit weekend was  het chinese new year zoals jullie misschien bekend. Nu waren er vorig wekend al heel veel chinezen in de stad, maar nu ware net nog veel meer. Vorig weekend liepen ze echt met hordes langs de straat. En nu dus nog meer chinezen. Ik mag niet generaliseren, maar ik vind ze gewoon niet zo leuk.

Midden in het chinezenverhaal blijven hangen. Ik kwam vanmorgen 2 leuke vrouwen tegen bij het hotel. Dat was eerst al de reden dat ik pas om 12.30 uur aan m'n ontbijt zat. En vanmiddag zat ik dus m'n blog te schrijven bij het zwembad en toen kwam 1 van de vrouwen weer bij me zitten. En is er van het blog niets meer gekomen. Nu inmiddels 21,30 uur, net een curry besteld en ik ga het verhaal even afronden. Van de voorgenomen massage is niets meer terecht gekomen en het inhalen van de uitzendingen van 'wie is de mol' waar ik mee bezig ben gaat zo ook niet erg lukken.... 

Nog even over het Chinese new year: Chheng had mij afgelopen vrijdag uitgenodigd voor lunch. Eerst een hele ceremonie vanwege het new year, voor goodluck, health en dat soort zaken en vervolgens een lunch met lekker eten, muziek en bier. Erg lief van hem mij uit te nodigen. 

Volgend weekend meer!

Goodluck en knuffels!