Sok se bai?

Of te wel: hoe gaat het? Gelukkig word ik nog steeds door jullie op de hoogte gehouden hoe het met jullie gaat via mail, app en facebook en zo ook via skype, want ik heb een skype afspraak met Marije die morgen jarig is! Bedankt voor alle reacties op de blog, leuk om te lezen. Margriet, mijn gewezen haptonoom zit momenteel in Vietnam, wij zitten dus in dezelfde tijdzone. Vanmorgen tijdens ontbijt dus gezellig met Margriet zitten appen. Jullie zijn dan nog in dromenland. En met Carolien is het nu ook bijzonder: zij zit in Suriname, sinds vandaag op Curacao, daar scheel ik nu 10 uur mee, die wordt waarschijnlijk net wakker.       

En ja, ik heb er weer een weekje opzitten. Was weer een boeiende week. Ik geniet nog steeds enorm van het dorp, van de taferelen in het huis, van de mensen op de kliniek en de dorpelingen. Wat een lieve mensen allemaal. Als we naar of van de kliniek   fietsen staan alle kinderen onderweg 'hello'  te roepen en 'what's your name' ? Dus nu  hoor je ook geregeld: hello Karine :) Schattig hè? Dat wordt nog wat na 5 maanden..... Ik heb van de week een eigen fiets gekregen. De eerste week was er voor mij geen fiets, dus die leenden we of bij de buren of ik werd gebracht achter op de brommer door het broertje van Laum of ik ging wandelend naar de de kliniek en kwam dan onderweg iemand tegen die mij kende waar ik achter op de brommer kon stappen of een nurse van de kliniek bracht mij naar huis met de brommer. Ook prima geregeld dus, maar een eigen fiets is toch wel handig. De jongens meteen jaloers op mijn fiets want dat is nu wel de mooiste die bij het huis staat...... Ook heb ik een hangmat gekocht. Het is heerlijk om te relaxen in een hangmat, zeker als het alternatief is op een tafel zitten of op een rechtop plastic stoeltje. Maar zoals met alles in het huis: alles is van iedereen, dus regelmatig ligt de man van Laum of 1 van de jongens in de hangmat. Gisteren was ik mn slippers kwijt. Was Krain er op mijn slippers vandoor. Toen wel duidelijk gemaakt dat dat toch niet echt handig was.

De contacten met de nurses op de kliniek verlopen al iets beter. Ze doen echt hun best in hun beste engels met ons te praten. Ratana is de chief nurse, hij spreekt het beste engels. Hij is getrouwd met Tiewie, verloskundige en zwanger van hun tweede kindje. Dan is er nog Somali, nurse. Zij heeft 1 zoontje die regelmatig op de kliniek aanwezig is en zich daar dan 3 uur vermaakt met een krukje op wieltjes of met een balpen en zich soms ook verveelt en dan heel ondeugend gaat kijken. Dan is er nog nurse Djemraan, net als de anderen ook een jaar of 26 en Moeserai, verloskundige. Aanstaande woensdag hebben we een party op de kliniek, we krijgen dan een khmer lunch aangeboden. De reden is ons niet helemaal duidelijk, maar we denken als afscheid van Annet en Michel die aanstaande vrijdag voor het laatst zijn.

Afgelopen week is Somali met ons naar Sinoon gelopen, het meisje (17 jaar) met de dwarslaesie. Zij is ooit aangereden door een bus toen zij in een tuktuk zat en sindsdien is zij verlamd. Ziet  er een beetje uit als een prinsesje met mooie kleding, oorbellen, armbanden, lippenstift en gekleurd haar. We hadden met haar afgesproken dat ze de volgende dag om 9 uur in de kliniek zou zijn om haar huid te inspecteren. Om half 10 was ze er nog niet. Dus zijn we naar haar huis gelopen, waar ze was. Haar moeder, met wie ze zou komen, was bij een festival bij de pagode ter gelegenheid van independence day. Dus eerst met haar zus naar de pagode. Daar was inderdaad feest. Er werd ook gedanst en ik werd meteen gevraagd mee te dansen. Maar ja, ik moet m'n goede reputatie nog een beetje overeind houden dus ik heb me ingehouden. De moeder bleef bij de pagode, dus vervolgens gingen we met zus naar de kliniek. Alles gecheckt, alles oké, alleen zij had geen incontinentiemateriaal meer. Rita zou dat bij haar langsbrengen, maar die was er kennelijk niet meer aan toe gekomen. Met Rita geregeld dat wij dat maandagochtend kopen in Siem Reap en dat we de rekening indienen bij CDO. Tandenborstel, zeep en tandpasta hadden Annet en ik al voor haar meegenomen,( die nemen we mee uit het hotel. ) Verder had Sinoon meteen een heel verlanglijstje  gemaakt van wat ze allemaal nog meer wilde hebben: een klamboe, shirt met lange mouwen, lange broek, oorbellen en armbanden. Echt een prinsesje dus. Ik denk dat Rita daar niet aan gaat voldoen. De volgende dag nog tandpasta en tandenborstel naar de zus gebracht, want die had nu al met al niets gekregen.... 

Verder afgelopen donderdag nog naar een dorp geweest voor de vitamine A, wormenkuur en vaccinaties. 11 kilometer over een weg vol met kuilen en plassen (het had 's nachts geregend) met Djemraan. Op de terugweg kijkt  Djemraan richting alle huizen die we tegenkomen en spreekt kinderen en moeders aan  of ze wel vitamine A en wormenkuur hebben gehad. Zo nodig wordt dat dan nog thuis toegediend. Volgende week ga ik met Chheng naar een gezin met een moeder met 7 kinderen. Vader is weg gelopen (schijnt nogal eens te gebeuren) en moeder is ziek en kan dus geen geld verdienen. Rita is er vorige week al geweest, die was getipt door de directeur van de school. De kinderen kunnen dus ook niet naar school. Maar es zien wat we daar kunnen betekenen. Verder hebben we voorgesteld om de kliniek te gaan schilderen. Dat is goed gekeurd. Maandagochtend dus verf en toebehoren halen. Morgen, maandag en dinsdag is het waterfestival hier in Cambodja ( ja, inderdaad, het barst van de feestdagen). Wij hadden ook verlof mogen nemen, maar wij dachten juist, als er in de kliniek geen patiënten komen dan hebben we de ruimte om te schilderen. Op maandag en dinsdag is de kliniek alleen open voor emergency. Ratana vertelde dat er doordat de Cambodjanen op feestdagen veel gaan drinken en evengoed gaan rijden er veel verkeersongelukken gebeuren. Ik ben benieuwd wat wij daar maandag en dinsdag van gaan merken. 

We zijn er achter gekomen dat we in het dorp best wat fruit en groente kunnen kopen, dus we hebben besloten niet meer zo veel op de lokale markt te kopen. We kunnne beter onze dorpelingen sponseren en ze zijn ook nog veel goedkoper dan op de markt waar ze rustig 3 dollar vragen voor een tros bananen. In het dorp zat een meisje met kleine watermeloen. Ik wilde wel 1 meloen hebben, maar zij kon niet vertellen wat het kostte. Dus ik dacht, 400 riel, dat moet toch wel ongeveer goed zijn voor een kleine meloen (dat is 20 cent) en vervolgens deed ze 5 van die meloenen in een zakje. Annet had 2 hele lekkere ananassen gekocht. Er lagen er 3. De volgende dag was de derde, die Annet wilde hebben op. Waarschijnlijk de laatste in het dorp. Aankomende week maar kijken wat het aanbod is. 

Woensdag is de rijst geoogst. 'S middags zijn we naar het rijstveld gegaan in plaats van naar de kliniek. Michel heeft een heel stuk rijstveld afgesneden. Er worden bosjes van gemaakt en die liggen nu te drogen op het veld. Het is een rijstveld van Laum, zij kan er het hele jaar van eten. En verder hebben we afgelopen week weer geobserveerd wat de familie zoal eet. Die eten dus gewoon wat er voor handen is en zo min mogelijk kost. Ze vangen zelf vis, eten lotusbloemen en wat er onder de bloemen in het water zit, en Laum maakt soep van bananenbloemen. Vrijdagochtend toen wij aan het ontbijt zaten was Noong bezig kikkers te bereiden voor de maaltijd; hij sloeg ze op de grond dood en haalde het vel er af. Verder heb ik er niet naar kunnen kijken. Echt zo'n moment dat je denkt, blij dat ik vanmiddag weer naar de stad ga.                

En nu zit ik lekker aan een groene curry met een biertje er bij. Heerlijk! Vandaag boodschappen gedaan voor komende week, sim kaart laten rechargen, dat moet je dus iedere 2 weken doen blijkt. Lekkere fruitshake gedronken en een beetje rond gelopen. Vanmiddag bij het zwembad gelegen met de i pad. Morgen misschien maar es naar de yoga en morgen is dus waterfestival. Ben benieuwd wat dat voor spektakel gaat worden . Ik bestel nog een biertje en ga de fotootjes er op zetten.

In Cambodja zeggen ze Good Luck bij afscheid. Volgende week in Khmer leren wat good luck is. Dus Goodluck everybody!